Om een uur of 8 ben ik wakker. Snel gooi ik de deur van de cabin open en zie wederom een stralende dag en een lekker windje tegen de muggen. Die wind is ook nog eens een bonus omdat hij vanuit het zuid oosten komt dus behoorlijk in de rug. Ik zal wel niet voor 11 uur weg kunnen want na de late was zijn mijn kleren allemaal nog drijfnat. Een goed excuus om niet voor het middag uur op te stappen. Van hier naar Alta is het nog 165 kilometer, vorige keer reed ik naar Skaidi op ongeveer 225 kilometer. Dat ga ik vandaag niet halen. De enkel is wat minder dik maar nog steeds pijnlijk. Ik kijk wel waar ik uitkom.
De eerste uren gaan als in een droom. De wind in de rug en het landschap wat steeds ruiger gaat worden. De uiteindelijke bestemming is bijna bereikt. Als ik in de verte de donkere wolken zie samen pakken zo vreselijk laag weet ik al wat er gaat komen. een paar kilometer voor de KRO Grill begint het al te spatten. Binnen is er iets niet in orde. De hele tent is net als vorig jaar kraak helder maar het enige interessante is weg. Een klein krantenknipsel over hoe men vroeger de buitengewesten bevoorrade in de winter periode. De kop was in mijn gedachte “Met Cat Doozer over vidda (of Fjell)”. De oudere vrouw die vorige keer de tent runde staat achter in de keuken en laat de verkoop over aan naar ik aanneem haar kleindochter. Een bijdehand meisje wat goed engels spreekt en in Alta op school zit. Als ik er naar vraag halen ze het ingelijste artikel van achter tevoorschijn en hangen het weer op de juiste plek. Nu kan ik vragen hoe dit verder zat dat bevoorraden met een bulldozer voorzien van een hele trein met enorme sledes gevuld met voedsel en brandstof.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Volgens de lokale weer goeroes gaat het tussen 4 en 8 vreselijk regenen en na de eerste druppels binnenkort de hel los zal barsten in een heuse donderstorm. In de verte zie je de wolken samenpakken en tot bijna op het landschap neerdalen. Dit is de Finnmark waar het weer van een zonnige dag met 28 graden binnen 5 miniuten om kan slaan in een sneeuwstorm, als de goden je niet goed gestemd zijn. Eerst heb je het niet koud, maar als je kleren eenmaal drijfnat zijn komt daar snel verandering in. Ik fiets wat ik kan want op nog geen 20 km afstand ligt de bijzondere plek die op de borden is aangekondigd als Fjell Stue. Een oude boerderij die is, en je kan het haast niet geloven zo in de middle of nowhere, is omgetoverd tot een bijzondere oase van sfeervolle kamers en stuga’s. Dit alles afgemaakt met een bijzondere keuken met zelfgemaakt brood, zelf geplukte bessen en achter de boerderij verbouwde groenten.
Drijfnat neem ik eerst in de lounge die royaal is voorzien van authentieke Saami oudheden, en niet van die toeristen rotzooi, een Cola en koffie. Als ik het echt koud begin te krijgen ga ik mijn fiets in de Lavuut zetten een soort van Saami wigwam. De bagage neem ik mee naar m’n kamer. De 4000 Liter voorraad tank van warm water is eigenlijk bedoeld voor het hele complex maar ik weet hem in één lange sessie tot een steenkoud pisstraaltje te reduceren. Het eten is verlaat want tijdens het onweer kan de electrische oven en het fornuis niet aan. Ik heb nog alle tijd dus ik neem alvast een biertje. Buiten is Neil aangekomen met zijn Suzuki V-Strom motorfiets. Van voor tot achter zit hij onder de tattoos. Helemaal uit Australie komt hij. Zijn motor heeft hij begin mei per boot naar Felixstowe in Engeland over laten varen. Het is een lange droom van hem om de Orkney Islands te zien en de TT van the Isle of Man. Op de Orkney eilanden ben ik vroeger met de marine ook wel eens geweest. Een van de betere plekken op aarde, al was het alleen maar dat de Engelsen daar een groot gedeelte van de Duitse vloot naar de kelder hebben gejaagd.
//www.youtube.com/embed/tj1cCpbtsD8
Neil neemt de verse zalm en ik het rendier, beide zijn voortreffelijk. Ik had wel een beetje een shock toen Neil geen biertje van me wilde. Dit is echt de eerste Aussi die geen bier drinkt. Hij blijkt diabetes te zijn en houd het bij zelf gemaakte berken limonade, ook weer zo’n voortreffelijk eigen maaksel hier op de Fjell Stue. Er zitten alleen natuurlijke suikers in en veel beter dan Cola Light. Na deze voortreffelijke maaltijd nemen we nog koffie met zelf gebakken friandises. Daarna gaat Neil naar bed. Hij ziet er ruig uit maar het is een lieve jongen. Nooit iemand op zijn uiterlijk alleen beoordelen is mijn advies. Ik neem nog een biertje en schuif langzaam onderuit in alweer de jaren 50 stoelen, en wordt pas weer wakker als ze om 11 uur af willen gaan sluiten. De enkel is al iets beter, morgen met een sukkeldrafje door naar Russeness. Dat zal een afknapper worden, heb je het over een “tourist trap” dan moet je in Russeness zijn.
