Als ik na een lange nacht uit mijn renners coma ontwaak schijnt het zonnetje alweer voor de derde dag, het felle licht speelt over de zinken daken die ik vanuit mijn liggende positie kan zien. Als ik later de trap af ga i.p.v. de lift te nemen hoor ik mijn knieën kraken. Ja de heuvels van gister hebben samen met het gravel behoorlijk wat inspanning van me gevraagd. In de ontbijt zaal verrassen de mensen van hAet Drott Hotel muziek syndicaat mij volledig. Bij het besmeren van mijn eerste broodje hoor ik Aqualung van Jethro Tull door de ontbijt zaal zweven, een geweldig nummer van het dan inmiddels vierde album uit 1971. Nu kan het alleen nog maar een geweldige dag worden want meestal wordt de muziek in hotels verzorgt door half debiele uit de Efteling ontsnapte Laaven.
Na de bekende ronde van calorieën stapelen probeer ik mijn tijd maximaal te rekken en ga de geweldige services van het Drott Hotel pas achter me laten als het ontbijt buffet dicht gaat om 10 uur en ik om 11:30 uur de kamer moet vrij maken voor de volgende ronde van aangenaam verraste gasten. De fiets kan alvast weer in de kamer worden klaar gemaakt om daarna met de lift naar beneden te gaan. Wat mij nog rest is twee enorme pilzen af te rekenen en dan kan ik op zoek naar een fietsen maker of doe het zelf winkel om wat aan de schijfrem te (laten) doen. Buiten is het inmiddels alweer rond de 30 graden dus ik doe het verder weer rustig aan vandaag.
Op weg door de stad, eerst nog iets aan de schijfrem doen… toch? Op het internet zoek ik een Cykleverkstad. Maar die blijkt bij bezoek met symester te zijn begrijp ik uit het kaartje wat op de deur hangt. Bij de volgende heb ik meer geluk maar ik moet daarvoor wel weer een eind de stad door fietsen. Buiten in het zonnetje draai ik er zes gloednieuwe SRAM boutjes in. Deze hebben standaard al een dotje blauwe Loctite achtige substantie aan het topje gesmeerd vanuit de fabriek. Ik had de originele er natuurlijk niet uit moeten halen. Dus zo ga ik weer bijna zorgeloos op weg. En na een poosje kom ik op dat geweldige fietspad langs de Klaralven rivier. 85 Km. tot Rada en dan over een rustige binnenweg. Op mijn Garmin heb ik een alternatieve route maar als ik daar aankom gaat deze van de weg af bijna recht omhoog en het is gravel in zeer slechte staat. Vlak voor Stollet waar de gevreesde veel te smalle E45 gaat beginnen is er nog een afslag. Staat niet op de kaart, maar op de borden staat Malung 53. Later is dit veranderd naar 73.
Ik besluit toch de weg te nemen en niet de E45 te nemen. Hier ben je een levende camper en caravan schietschijf. Dus toch maar gravel gekozen. En wat een heerlijke weg, het ging niet hard en het klom diverse keren naar bijna 500 meter met enkele buitengewoon pittige klimmetjes. Heb dat laatste stuk niet echt veel kilometers gemaakt maar dat boeit me eigenlijk niet eens meer zo. Lekker een beetje prutsen in de natuur. Nu zit ik weer aan de oevers van een verlaten veenmeer. zag vier elanden waarvan een moeder met kalf en ik vermaak me prima. Nu ga ik de hangmat in want het is inmiddels aarde donker geworden en de maan gaat net achter de wolken. Ik ga nu voor het eerst proberen deze post vanuit de zweedse outback te posten…
