Op een bank op dek 7 word ik helemaal stijf wakker. Twee uurtjes geslapen en helemaal gebroken. Om kwart over 8 kan ik van boord. Ik reken op een mooie dag net als gister, maar het is of de duvel er mee speelt. Als ik binnen ben is het buiten droog en ga ik naar buiten dan regend het. Nu is het nog een miezer regen dus het kan nog opklaren. Ook is mijn orientatie gevoel weg en rij gelijk de verkeerde kant het stadje uit. Bij een Shell ga ik eerst eens koffie halen en de Garmin programeren, had gehoopt dat Narvik gelijk op de borden zou staan E10 moet ik hebben.
Eerst nog het Noorse fietsroute netwerk een dikke onvoldoende moeten geven, met z’n betonnen en gratnieten randen. Ik ga ontmoedigd eindelijk de E10 op. Beestachtig druk met vrachtwagens en heel smal. Op de meeste plaatsen wordt je geloof ik als fietser geacht om gebruik te maken van de kleinere weggetjes door de dorpjes erlangs. Diit heb ik tweemaal geprobeerd maar resulteerd vaak in een tocht door de hel met slecht wegdek en veel klimmen.
Inmiddels is het echt gaan regenen, zoals in een tropische regenbui. Het is 11 tot 13 graden en als je blijft bewegen gaat het nog wel. Over een hoge brug die zo smal en zo druk is dat ik er zelfs een beetje bang van werd ga ik verder richting Zweden. Langs beide kanten van de weg staat standaard een vangrail die is verankerd met zware houten palen in de grond. De rail is op vele plekken geraakt en het metaal vervormd tot een levens gevaarlijke vleessnijder. Jij kan alleen maar hopen op de coulance van de bestuurders om je niet op dit zwaard te laten belanden.
Na amper 100 km en nog geen zicht op minder regen begin ik na een lange afdaling op hoge snelheid alweer de Brabantse stem te horen die vraagt of ik even in de caravan moet komen zitten. Bibberend van de kou rij ik het plaatsje Bjerkvik binnen. Paarfiet tenten, een bouwmarkt en nog wat andere aktiviteiten, tot ik een betonnen gebouw zie met een paar rokende mannen ervoor. Een zwaait naar me en ze hebben allemaal bekers met koffie in hun handen. Ze komen uit Rusland en spreken niet veel engels. Where from Russia? vraag ik. Murmansk. Ah Murmansk 303 (het bord voor de super in Ivalo Finland) zeg ik. Ze begrijpen het niet maar voor mij is Moermansk weer een stukje dichterbij gekomen. Of ik een sigaret wil? Ik heb de goedkope peuken al geroken en had bijna uit gewoonte een aangenomen. Ze ruiken of ze door kinderverkrachters in een goelach ver achter de Kaukasus zijn gemaakt en met de hand dicht worden gelikt. Als ik afsla kijken ze me vreemd aan. In Moermansk roken nog steeds alle “echte” mannen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Inmiddels sta ik nu echt te klappertanden en dat vinden Russen uit Moermansk al helemaal vreemd want het is notobene nog zomer ook. Snel ga ik naar binnen in de hoop dat ze nog een kamer over hebben. Prima gelukt, voor één keer zal ik niiet noemen wat de single room koste en het hotel verder geen onvoldoende geven, want het is dit keer bijna een echte levensredder. Als ik na een half uur gloeidheet douchen weer ben opgeknapt is het nog geen 4 uur en val ik als een blok in slaap. Ik droom van zweden met weer bomen links en bomen rechts van de weg, en lekker zonnig weer……..
