Als ik eindelijk weer terug ben in de hostel zonder bier en de wetenschap dat ik morgen om 6 uur uiterlijk op de kade moet staan om die Hurtigruten boot te halen maken me zo nerveus dat ik helemaal geen slaap meer heb. Om 4 uur ga ik nog een pan met pasta koken om alvast weer te stapelen voor volgende week. In de Rema 1000 had ik lekker een pot met Tika Marsala gekocht. Dit is ook prima met pasta te combineren. Eigenlijk alles kan je met pasta combineren.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Ik bunker het pannetje weer leeg en kan er voor morgen weer even tegenaan. Alles is klaar en buiten schijnt de zon al volop, ik ga vast op pad naar de boot. Op de kade komt er weer een groep van Vaude en Ortlib bij elkaar. Wereld fietsers noemen ze zich zelf. Ik hou het op stakkers. Het begint pas leuk te worden als ze over de verschillende materialen ruzie krijgen, is het nu wel of niet een frame van titanium met Rohloff naaf en de schijf of hydraulische velgremmen. Ik bemoei me er niet mee, er zit bij de “gathering” één sympathiek mannetje, en de rest is gewoon duitser. Meestal laat ik ze dan in het engels hakkelen tegen me. Maar als ze met een groepje zijn spreken ze zelden met buitenlanders. Ik laat dat maar zo, ze denken zeker dat ik een dagje uit ga met dat kleine beetje bagage. Die 14 kg die ik bij me heb, hebben zij alleen al in hun Ortlib Roller Top Classic zitten, voor de niet kenners, dit een soort van finaal uit kluiten gewassen dokters tas van geplastificeerd doek. Het is flexible sterk en waterdicht en je kan er zo een niet al te grote schoonmoeder in kwijt. Een complete tassen set weegt zelf al bijna 8 kg. en dan heb je verder nog niks erin zitten. Mijn ligfiets keuren ze dan ook geen blik waardig, ik hoor er duidelijk niet bij vandaag.
Als de boot eraankomt gaan ze al naar voren en het maakt ze niet uit dat ik er als eerste was, het is gewoon het handoek op de standstoelen leggen syndroom. Het zit er diep in bij de Duitsers en je krijgt het er nooit helemaal uit. Ik laat ze maar gaan en hoop dat er genoeg dekken zijn op de boot om ze verder niet meer te zien. Na het aanmonsteren kan je gewoon door de boot lopen om een kaartje te kopen. nog geen € 150, ik moet zeggen dat ik verwacht had dat het meer zou zijn. Ik neem zonder hut natuurlijkl, die kost wel een vermogen. Om over het eten aan boord maar te zwijgen.
Ik vermaak me met een beetje internetten, filmpjes en foto’s maken en gewoon een beetje rondprutsen. Vanmorgen heb ik de Hurtigruten “Coffee Deal” genomen. Dit is een lichte alluminium dubbel wandige mok met afsluitbaar deksel. Als je de mok koopt mag je hem een jaar lang net zo vaak opvullen met koffie als je op kan. Bij mij is na 14 uur van stevig doordrinken het verzadigings punt nog lang niet bereikt, en ik zal één van de weinige passagiers zijn waar ze fors op moeten toeleggen.
Als je zo’n mok hebt hoor je ook een beetje bij de oude jongens op de boot. Heel even brak er een kleine onenigheid uit aan de bar. Het is een duitser, die het ergens niet mee eens is, en de meeste van de generatie die aan boord is dulden geen tegenspraak. Hij is oud genoeg om nog een van de Junkers gevlogen te hebben die Eerst Kirkeness toen Lakselv en daarna Hammerfest met de grond gelijk maakte aan het einde van de tweede wereld oorlog. In stilte geniet ik als hij eerst duidelijk overstuur met zijn vrouw het vreselijke voorval doorneemt, om daarna bij de purser een klachten formulier te gaan halen. Vreemd is ook dat je onder deze veelal oudere die de cruise van hun leven maken bijna nooit iemand ziet lachen. Wat dat betreft is de Hurtigruten geen party boat.
Op een paar hazenslaapjes na ben ik nu al voor de tweede dag wakker. Ik moet me zo even op het kleed laten zakken hier onder het tafeltje. of boven een bank opzoeken. Morgen weer fietsen dan hoef ik me alleen maar aan campers te ergeren dat is beheersbaar.
