On the Road

Om een uur of 7 ben ik wakker, de weg is droog en het ziet er niet al te donker en bewolkt uit. Ik verzamel mijn spullen en bezoek nog even de badkamer en toilet achter de bushalte. Ik klauter het talut op en kijk uit over een vlakte van minimaal 9000 vierkante kilometer. Dat noem ik nog eens een badkamer.

Kort nadat ik op weg ben gaat het weer een beetje miezeren. Om later weer tot volwaardige regen over te gaan. Jammer want het landschap begint steeds mooier te worden en het verkeer is een stuk minder. Ik zit nu op de “Via Karelia” en regelmatig staan er verbleekte wit met bruine bordjes die aangeven dat het niet perse met de caravan afgejakerd hoeft te worden maar dat het ook een fietsroute is.

Om twee uur kom ik aan in de plaats Ilomantsi, de konditorei in de hoofdstraat ziet er veelbelovend uit. De broodjes en koffie zijn prima, maar heleaas weer geen internet. Dat laatste is zeker verboden aan de Russische grens? Toen ik aan kwam was het wisselend bewolkt met regen maar nu een uur later ziet het er een stuk beter uit. Het is nu zelfs zonnig. Ik weet dat dit laatste binnen 2 minuten om kan slaan maar begin toch zin te krijgen om nog een stuk te gaan fietsen. De heuvels van de “Via Karelia” vallen vies tegen en heb al een keer een echte “Killer” van 200 mtr hoogte op m’n Garmin gezien. Het gaat op en neer de hele dag en de bagage zuigt me naar benenden.

Inderdaad als ik buiten kom heeft de hemel zich net geopend en regend het pijpenstelen. nog lekker warm van de koffie ga ik toch maar weer op pad. Deze langeafstands fietser durft niet met onder de 100 kilometer thuis te komen. Zeker niet met de wetenschap dat er leden van de ERN-Ossendrecht meelezen. Dan maar verder en twee uur lang blijft het regenen. Dan klaart het weer op en kan ik na een poosje mijn jas weer uittreken. En passant wisseld het asfalt voor gravel, dat kan er ook nog wel bij. Eigenlijk wil ik 210 km rijden vandaag om weer op een gemiddelde van 200 uit te komen dat is toch wel het minste wat je als Rondoneur moet doen op een dag.

Als ik na een kilometer of 20 a 30 bij een bruggetje kom zie ik na de brug een schuilhut. Erachter ligt een enorme stapel hout en het lijkt erop of er verderop ook een toilet is. Wel barst het van de muggen maar een flink vuur en een spuitje Autan maakt daar korte metten mee. Om ze uit te dagen hou ik gewoon m’n korte fietsbroek aan. Na een paar bakken rooibos terwijl de pasta gaar aan het worden is ben ik weer een beetje opgeknapt na al die regen ellende. inmiddels is het trouwens weer gaan regenen dus het na de maaltijd verder fietsen vergeet ik maar voor even. Zittend bij het vuur met het geluid van een wild kolkende stroom heb ik toch even het gevoel dat het allemaal toch te veel avontuur voor me geworden is, en ineens snak ik naar een Camel filter. Dan realiseer ik me dat ik al bijna 10 jaar niet meer rook, en toch zie ik die perfecte avonturier met zijn krullenbol nog bij de waterval zitten in het Amazone gebied, kano erbij en kampvuur aan, en heb ook weer trek in een sigaret. Ja laat dat maar over aan de tabacs industrie, het zit er zo diep ingeramt dat je er nooit helemaal vanaf komt.