Ik heb me voorgenomen om niet de E45 te nemen, hoewel het laat was nadat ik uit de Mc D kwam was er nog aardig wat verkeer op de weg. De alternative route ging eerst langs het grote Strorsjon meer van Mora, om vervolgens toch weer een stukje op de E45 te komen. Hoewel het maar een paar kilometer was kon ik toch de moet op brengen om niet weer het hele stuk langs de roze asfalt baan te gaan blazen. Met geluk kan je dan 28 tot 30 km in een uur halen. Bij de volgende kruising ging de alternatieve route rechts af. Keurige weg door kleine dorpjes, wat een pech dat ik deze weg nooit eerder heb gereden dacht ik nog. Vanaf dat punt was het nog 77 km naar Noppikoski en ik had het idee om er nog 50 af te rijden om dan lekker vroeg op de koffie te komen bij Jonaas van het wegrestaurantje annex pompstation.
Dit was een miscalculatie, Net toen ik dacht dat alles voorspoedig ging veranderde het asfalt in gravel. Na weer een poosje ploeteren begon het te waaien en begon het langzaam donker te worden. Kilometers maken zat er al lang niet meer in. Op een eindeloze vlakte van pas gekapte bomen zag ik in de verte nog wat bomen staan. De ondergrond was niet te drassig zodat ik mijn fiets er aan de hand best gemakkelijk bij kon krijgen. Prachtige plek, maar de bodem was veenachtig dus geen kampvuur vanavond. Heerlijk wiegend in de wind ben ik na al dat ge-gravel weer als een blok in slaap gevallen.
Volgende ochtend, vandaag dus was het weer om half 10 eruit omdat ik anders levend geroosterd zou zijn in de tent. Voor ontbijt even mijn nieuw geleerde skills getest en een ontbijt van bessen geplukt. Het was niet lastig want ze stonden echt overal. De gele brengen wel 8 Euro de kilo op en dat pluk je in een kwartiertje wel bij elkaar. Dat verklaart waarom er zoveel buitenlandse plukkers zijn. Ook Roemenen en Bulgaren zijn actief in de plukkerij. De plukkers van gister kwamen uit Thailand en de Zweedse regering heeft dit jaar bijna 6000 werkvergunningen uitgegeven aan Thai plukkers.
Als ik op pad ga hoop ik snel weer de bewoonde wereld te bereiken, nog bijna 36 km naar Noppikoski. Dit gaat maar zeer moeizaam over uitzonderlijk slechte wegen waarvan er enkele zelfs helemaal waren dichtgegroeid. Op een gegeven moment zo’n 15 km voor de E45 heb ik alle hoop op tussentijds asfalt op gegeven. Ik kom langs een jachtcabin waar een meneer voor staat. Ik ruik het houtvuur en vraag of hij het al koud heeft. Normaal knalt hij hier in een goed seizoen soms wel 20 elanden af, maar de laatste tijd zit het tegen omdat er te veel wolven zijn….. Huuuhu?? Ik dacht dat het gehuil van gister honden waren van een naburige boerderij. En toen had hij nog veel meer goed nieuws, met regelmaat zag hij hier vanuit het keukenraampje ook beren. Dus misschien toch voor vannacht de pepperspay maar weer opzoeken.
 |
 |
 |
 |
 |
Op een erg hobbelig stuk hoorde ik al het bekende zinggg, of kan soms ook een pingggg geluid zijn, en dat betekend meestal spaakbreuk. Gelukkig heb ik er 4 of 5 bij me alleen moet iemand dat er straks weer in gaan zetten. Nog aan de cassette kant ook. Met nog maar krap 35 km op de teller zal het geen killer worden wat afstand betreft. Wat wel weer een voordeel is, zou zijn dat ik uren lang geen auto gezien heb en al helemaal geen caravans. Wel moest ik hier in de kliniek van Noppikoski nog even een tweetal teken met een “steriel” aardappelmesje verwijderen. Ja de natuur is mooi maar kan soms ook hard terugslaan. Wel staat er aardig wat wind, en dat is weer de vriend van de outdoor man of vrouw. Want veel wind betekend weinig muggen.
