Wauwwww….. half 11 alweer als ik eindelijk wakker ben geworden. Heerlijk warm is het met die buitenhoes om m’n slaapzak, en ik zou nog uren kunnen blijven liggen. Zoals ik al vermoede liep het wel los met de beren in Camp Bever. Toen ik aan het wild kamperen begon een paar jaar terug schrok ik bij het kraken van ieder takje wakker en zat ik rechtop in de hangmat. Nu begin ik pas bang te worden als ik helemaal niks meer hoor. Het is een fantastische ervaring om jezelf over te geven aan de natuur. Mocht me iets gebeuren dan vinden ze alleen nog een hangmat vol verbleekte botten zacht wiegend in de wind. Beter dan op kantoor in elkaar te zakken lijkt me?
Als ik eindelijk weg ben om een uur of 11 is het heerlijk warm met weinig bewolking. Deze typische scandinavische schapenwolken raak je maar zelden helemaal kwijt. Opeens kan er dan toch weer regen uit komen. Maar tot nu ziet het er prima uit. Ik heb in tegenstelling tot andere jaren nog bijna geen wild gezien. In de buitenwijken van Kuhmo zag ik een egeltje door een voortuin sprinten en tijdens mijn lange rit over de wegopbreking zag ik een haas en een paar km later een vos. Vanmorgen wel een prachtige bushalte met rendier gewei. Ik moet de eerste levende nog zien.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na nog geen 30 Km kom ik bij een groot monument voor de Winter Oorlog. Een enorm veld vol keien met in het midden een vleugel achtige contructie die voor iedere dag dat de oorlog duurde een bel draagt in de kroon. 150 bellen zijn het die zacht rinkelen in de wind.
Dan ben ik zo stom om het museum in te gaan en blijf weer te lang hangen met koffie cola en pc. De afstand van 2 a 300 km per dag heb ik in gedachte allang vaarwel gezegd. Het traject is veel te heuvelachtig voor deze polder plattelander. Dus ben ik overgestapt op plan B het touristisch fietsen. Net doen of je geen last hebt van de steile hellingen en af en toe een paar uur een museum of bezoekers centrum in duiken.
Na tot 120 Km te hebben doorgezwoegd ben ik in een dance centrum voor bejaarden terecht gekomen. De muziek is bijster zwaar in ik weet nu waarom Finnen zulke stevige drinkers zijn.
Alle batterijen zijn weer vol want ik vond een tafeltje met wel 4 stopcontakten. Wat een luxe zeg. Moet zo nog wel de straat op want ik had beloofd om de 150 bellen van het Finse monument voor de winteroorlog in kilometers vol te rijden als eerbetoon aan al die daar gevallen zijn.
Ik ga nu weer dieper “Underground” en morgen weer verder met de cursus “Het nieuwe kamperen” met de nieuwe Ray Mears.
