On the Road

Na een wilde rit over de inmiddels bekende “RoadworkX from Hell” ben ik rond 12 uur gestopt met fietsen om vervolgens op het nieuwe kamp na alle huishoudelijke bezigheden om 3 uur als een rots in slaap te zijn gevallen. Om half 10 ben ik pas wakker, absolute natuur waar je als stadsmens wel even aan moet wennen.

Nadat ik me even heb opgefrist in het ijskoude water van de rivier ga ik eindelijk om 11 uur weer op pad. Warm is het soms zelfs op de steile hellingen. Jammer dat de wind behoorlijk hard is vanuit NW. Maarja ik ben geen zeikerd en ben al lang blij dat het droog is. Wat een verademing en voorrecht is het toch om niks te mankeren en je lichaam af te mogen beulen op de lange steile hellingen van de Via Karelia. Overal in het landschap zijn tekenen en monumenten van de Finse Winteroorlog. Hier ga ik thuis nog eens wat meer over lezen.

Na 30 km van bossen links en rechts van de weg komen de hersenen dan eindelijk tot rust. Dan hoor je soms stemmen vanuit het bos van geliefden en bekenden die er niet meer zijn. In combinatie met een flinke dosis oude hits uit het verleden kan ik me dan emotioneel laten gaan en ontladen. Om er vervolgens sterker weer uit te komen.

Momenteel ben ik bij het Shell station in Kuhmo en ik ga zo rechts af om de Via Karelia verder ter volgen. Een uur geleden zag ik hier twee lievelingen van de firma Ortlib weggaan. Per persoon hadden ze 5 tassen en een stuurtasje. Ik schat ze in op minimaal 50 Kg de man en al geef ik ze nog 5 uur voorsprong, voor 10 uur vanavond heb ik ze ingehaald om ze daarna nooit meer te zien. Haha wie neemt er nu meer dan 2 onderbroeken mee op een tochtje naar de Noordkaap?

55 Km op de teller. Wel een heel luie start en het is al bijna weer 4 uur. Ik hoop maar één ding, en dat is dat het droog blijft.

Noordkaap vrienden : tot later.